|
|
|
|
|
Was hij de beste goalie ooit? Velen vinden van wel, maar in de sportwereld kan je zoeits nooit zeggen. Terry Sawchuk, een man met een magische nummer achter zijn naam, 103.
Sawchuk, door zijn vrienden Ukey genoemd, en zeker een van de beste goalies ooit, presteerd groots in zijn laatste shutout. Het werd 6-0 met de Rangers tegen de Pittsburgh Penguins in Madison Square Garden en de 103e van zijn cariere, een record dat zeer waarschijnlijk nooit wordt overtroffen. Een paar van zijn teammaten plaagde hem dat het misschien zijn laatste zou zijn. Ze hadden gelijk.
Minder dan 4 maandag later, op 31 mei, was Sawchuk dood, hij overleed aan een onschuldig stoeipartij een maand eerder met zijn teammaat Ron Stewart in de achtertuin van hun gehuurd huis.
Het volledige verhaal van wat er was gebeurt is nooit helemaal aan het licht gekomen, niemand had ooit gemerkt dat er iets met hem aan de hand zou zijn.
Terry werdt daarna naar de Long Beach Memorial Hospital gebracht, waar hij op 1 mei werd geopereerd. Tijdens het herstellen vertelde hij tegen Stewart dat hij niet verantwoordelijk was voor het ongeluk. Toen er problemen veroorzaakt werden, was een 2e operatie nodig, die werd gehouden op 14 mei.
Ukey die bijnaam kreeg hij omdat zijn grootouders uit de Ukraine kwamen, wou dat het geheim bleef, niet alleen om Stewart te beschermen maar ook om de pers uit de buurt te houden van zijn vrouw Joan en hun 7 kinderen in Michigan. Maar in de 3e week van mei wisten al te veel mensen van het ongeluk, en de pers kwam erachter. Het was een groots verhaal in New York en natuurlijk ook in Canada.
Stewart werd nu aangeklaagd voor dit ongeluk, en de Rangers huurde de advocaat Nicholas Castellano om hem te vertegenwoordigen. Een grote jury in Mineola, New York, vond geen reden om Stewart op te sluiten en de zaak werd gesloten.
De Sawchuk affaire was een van de moeilijkste dingen die ik heb meegemaakt in mijn hele leven, zei Emile Francis, de GM die Sawchuk naar New York had gebracht voor zijn laatste seizoen, en hij moest uiteindelijk het lichaam van Sawchuk identificeren. Terry was een van de grootste, misschien wel de grootste, maar zoals je ziet is niks zeker in het leven.
Francis´ zijn medeleven voor zijn spelers, echt al zijn spelers door de jaren heen, vertoonde duidelijk in deze zaak. Stewart was eigenlijk klaar als speler, maar Francis bracht hem terug om nog een paar maal te spelen voor de Rangers zodat hij niet hoefde te stoppen.
Het was de juiste beslissing, zei Francis, en ik zou het zo weer doen. Altijd trouw, Francis koos Stewart om de Rangers te coachen aan het begin van het 1975-76 seizoen. Maar de pers begon weer over de Sawchuk zaak en liet Stewart op zichzelf.
Van alles wat er om die zaak heenspeelde, noemt Francis maar 1 incident waarmee Stewart ooit geconfronteerd werd. Stewie speelde nogsteeds voor ons, zei Francis, en een man in Toronto stak zijn hoofd in de bus achter Maple Leaf Gardens en noemde Stewie een moordenaar. Vic Hadfield sprong uit de bus en sloeg de man weg.
"I'm old and I'm tired,
but I try my best."
Terry Sawchuk after his 103rd and final NHL shutout on 2/1/70
|
| |
| 3 Juni 2004 |
|
|
|
|
|
|
|