Mister Unknown Marcel Dionne is een van de meest scorende aanvallers uit de geschiedenis van de NHL. Hij had echter een nadeel, hij speelde het grootste deel van zijn cariere in Los Angeles. Daar werdt hij niet snel opgemerkt en kreeg hij niet zoveel respect als hij verdiende. Hockey was geen topsport in die stad, en zijn spel was nooit te zien op de televisie. Hij was geboren in Drummondville, Quebec. Hij was een junior superster bij de St. Catharines Black Hawks in de OHA. Hij haalde 375 punten in 3 jaar junior hockey en hielp zo zijn team de Memorial Cup finale te bereiken. Dionne voerde de topscorerslijst in de OHA in 1970 aan en werd gekozen voor het All-Star team van de OHA. Het jaar daarop verdedigde hij zijn titel en werd weer gekozen voor het All-Star team. Desondanks zijn superioriteit als een amateur, werd hij overschaduwd door het fenomeen van de Quebec Remparts, Guy Lafleur. In de meeste jaren zou Dionne de eerste keus zijn in de NHL amateur draft, maar niet in 1971. Nadat Montreal Lafleur als eerste kozen, kozen de Detroit Red Wings Dionne als tweede. De jonge rookie uit Detroit scheen met 77 punten in 1971-72 en kreeg een uitnodiging voor Team Canada m mee te doen aan de wereldberoemde Summit Series tegen de USSR. Zijn 49 assists dat jaar zette een nieuw NHL record voor rookies, die werd gebroken door Bryan Trottier in 1975-76. Dionne beleefde 4 productieve jaren voor Detroit, zeker in 1974-75 toen hij 121 punten maakte. Dat jaar behaalde hij ook nieuw record met 10 shorthanded goals. Dat record bleef lang staan, totdat Wayne Gretzky een nieuw record zette in 1983-83. Volgens Detroit manager Ned Harkness, gaf Dionne een stuk aan de fans terug, dat werd weggenomen toen Gordie Howe wegging. Toen Detroit het met Dionne niet eens werd over het contract, werd Dionne getrade naar de Los Angeles Kings in het seizoen 1975-76. In bijna 12 seizoenen met de Kings, Marcel haalde 7 keer meer dan 100 punten, won de Lady Byng Trophy en de Lester B. Pearson Award 2 maal en werd 2 maal gekozen voor elk All-Star team dat de NHL had. In 1979-80, werdt hem de Art Ross Trophy toegewezen, nadat hij gelijk kwam te staan met rookie superster Wayne Gretzky met 137 punten, maar Dionne had meer goals gescoord. Tussen 1975 en 1983, was hij elk jaar topscorer van de Kings. In het 1979-80 seizoen, vormde Dionne samen met Charlie Simmer en Dave Taylor de Triple Crown Line. Zij werden een van de meest productieve trios in de geschiedenis van de NHL, voordat Simmer een serieuze blessure opliep, die het trio uit elkaar hield voor een lange periode. Dionne gaf prachtige passes naar zijn lijmaten, die het werk deden in de hoeken en in het ´slot´. Het enige wat miste uit het lijstje van Dionne, was succes in de playoffs. Zijn beste playoff seizoen was in 1981-82 toen hij 11 punten in 10 wedstrijden maakten en zo de Kings hielp om de Edmonton Oilers in de eerste ronde te verslaan, voordat ze van Vancouver verloren. Tijdens het begin van de tachtiger jaren, begon Dionne een paar persoonlijke records binnen te halen. Op 7 januari 1981, maakte hij zijn 1000e punt i zijn 740e wedstrijd. Hij behaalde het snelst de 1000 punten, totdat Guy Lafleur dat record verbrak. Op 14 december 1982 scoorde hij zijn 500e goal. Dionne ging net voor de deadline naar de New York Rangers in 1987, maar zij werden uitgeschakeld in de 1e ronde van de playoffs. Tijdens zijn eerste hele seizoen in New York, behaalde hij zijn 14e 30-goals seizoen uit zijn carrière. Op 31 oktober 1987, scoorde hij zijn 700e goal. Later dat seizoen, op 14 februari 1988, ging hij langszij Phil Esposito en maakte op 1 na de meeste goals in de geschiedenis. Hij ging na 37 in 1988-98 met pensioen met 731 goals en 1.771 punten in totaal met pensioen. Op dat moment, stond hij 3e op de all-time scoring lijst van de NHL, achter Gretzky en Howe.   21 April 2004